Πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν ήμουν έφηβη, αγόραζα ανελλιπώς το περιοδικό ΜΕΤΡΟ. Αν θυμάστε στην τελευταία σελίδα του είχε πάντα ένα τραγούδι σε μορφή κόμικ. Δεν θυμάμαι τον σκιτσογράφο, αλλά αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα, είναι η εικονογράφηση ενός τραγουδιού. Της 'Όμορφης πόλης'' του Μίκη Θεοδωράκη.
Δεν ήξερα το τραγούδι, αλλά στίχοι και οι εικόνες με συνεπήραν. Τότε δεν υπήρχε youtube για να το αναζητήσω και να το ακούσω, οπότε για κάποιο διάστημα απλά ήξερα τους στίχους.
Μετά από λίγο καιρό με πήγε η θεία μου σε μια συναυλία στο Ηρώδειο, αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη και άκουσα εκεί το τραγούδι αυτό. Ενδεχομένως να ήταν η παράσταση ''Όμορφη πόλη'', δεν θυμάμαι. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά την ''Όμορφη πόλη''. Εφόσον δεν μπόρεσα εγώ να βρω το τραγούδι, με βρήκε εκείνο.
Σαν έφηβη τότε δεν μπορούσα να καταλάβω το μεγαλείο της μουσικής. Θυμάμαι την αίσθηση της επιβολής που σου δημιουργεί το Ηρώδειο, τα τραγούδια που μιλούσαν μέσα μου, καθώς τα περισσότερα τα ήξερα από το σχολείο και την οικογένειά μου αλλά μέχρι εκεί.
30 χρόνια μετά, αξιώθηκα να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο. Πιο ώριμη πια, μητέρα, κάτοικος πλέον Αθήνας, με την πορεία μου και τις επιλογές μου, έχοντας όμως με ένα κοινό αναλλοίωτο με εκείνο το μικρό κορίτσι. Συνεχίζω να ακούω τις ίδιες μουσικές.
Για την παράσταση δεν θα πω πολλά. Άλλωστε έχουν γραφτεί χιλιάδες γραμμές για αυτήν. Θα σας πως για αυτό που κερδίσαμε.
Εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη, ο ουρανός ήταν πανέμορφος, αν και γεμάτος σύννεφα και είχε μια δροσιά τόσο ευχάριστη σαν βάλσαμο. Πίσω από το θέατρο τα φώτα της Αθήνας απλώνοντας σαν μικρές ελπίδες που κρυφοκαίνε.
Με τις πρώτες νότες και τα πρώτα λόγια οι ουρανοί άνοιξαν και μια υπέροχη βροχή ξεκίνησε. Ήταν πανέμορφα. Σαν να γίναμε ένα με την φύση, ένα με τον ιερό βράχο που έστεκε δίπλα μας. Δεν κουνήθηκε κανείς. Μείναμε εκεί και μια πολύχρωμη παλέτα από ομπρέλες απλώθηκε στις κερκίδες.
Ευτυχώς η βροχή σταμάτησε γρήγορα και οι μελωδίες άρχιζαν ξανά να γεμίζουν τον αττικό ουρανό. Το Ηρώδειο έχει μια μαγική ιδιότητα. Πολλαπλασιάζει το συναίσθημα που απορρέει από την μουσική. Πόσο μάλλον όταν αυτή, πλαισιώνεται από υπέροχα λόγια. Υπήρξαν στιγμές βαθιάς συγκίνησης, νοσταλγίας, ελπίδας. Στιγμές ανάτασης αλλά και προβληματισμού. Με βρόχινα δάκρυα και αληθινά αυτό το υπέροχο θέατρο μας αποχαιρέτησε για τα επόμενα χρόνια που θα μείνει κλειστό.
Λόγω της διακοπής, η παράσταση τελείωσε μετά τις 12:00. Δεν κυκλοφορούσαν τρόλεϊ. Μένω αρκετά κοντά στο Ηρώδειο, όποτε περπάτησα μέχρι το σπίτι. Η βροχή ξεκίνησε ξανά και μια απόλυτη σιωπή απλώθηκε στο Κουκάκι. Λες και εξαφανίστηκαν όλοι. Περπατούσα και ο ήχος της βροχής, έδινε ώθηση στο μυαλό μου. Και μια μυρωδιά αναγέννησης, έβαζε τις σκέψεις σε τάξη... ή σε αταξία.
Έκανα μια ευχή. Όταν με το καλό ανοίξει ξανά το Ηρώδειο, η κόρη μου μεγαλώσει και γίνει έφηβη, να την πάρω από το χέρι, όπως έκανε πριν χρόνια η θεία μου και να την πάω να δει και αυτή την ίδια παράσταση. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και ζήσουμε την μικρή μας ιστορία να επαναλαμβάνεται.
Κάπως έτσι μας καλωσόρισε η πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη. Στην πιο όμορφη πόλη... Σώπα όπου να ΄ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Καλημέρα Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο και δικό μου τραγούδι, τη παράσταση δεν την έχω δει αλλά θα το ήθελα πολύ, αν έρθουν προς τα μέρη μου.
Διαβάζοντας την ανάρτηση σου, με όλο αυτό το όμορφο συναίσθημα που απορρέει και με την περιγραφή της φύσης, της βροχής και του ιερού, με έκανες να αισθανθώ πως η ιστορία βροχής που έζησες (κατέφυγα δηλαδή και στο δρώμενό σου) ήταν τόσο δυνατή που από μόνη της, είναι μια ανεξίτηλη πλέον εμπειρία. Πόσο όμορφο αυτό!
Σου εύχομαι κάθε καλό και βαθιά πολύτιμο!
Σου στέλνω αγάπη.
Ευχαριστώ Κική μου. Εύχομαι να δεις και συ την εν λόγω παράσταση!
ΔιαγραφήΤι όμορφη εμπειρία! Και λατρεύω τη βροχή και αυτά τα τραγούδια και ναι το Ηρώδειο πολλαπλασιάζει το συναίσθημα όχι μόνο από τη μουσική αλλά από κάθε τι που διαδραματίζεται στο χώρο του. Πολύ ωραία η εμπειρία της βροχής και χαίρομαι που σταμάτησε και συνέχισε η παράσταση. Ναι να την πας την Ελενίτσα σου όταν γίνει έφηβη. Ωραίο όνειρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Μαιρούλα μου να απολαμβάνεις μικρές και μεγάλες στιγμές
Φιλιά πολλά
Ευχαριστώ Άννα μου. Μακάρι να είμαστε καλά και να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.
ΔιαγραφήΈχεις πατήματα, Μαρία μου, γεμάτα ποιότητα. Και η ευλογία είναι ότι τα μεταδίδεις στα παιδιά σου. Και αυτό είναι υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φθινοπωρινή μυσταγωγία, που μας περιέγραψες, ειδικά σε μια τέτοια συναυλία, σε αυτόν το χώρο, δίνει ένα δέος και αισθητικό και καλλιτεχνικό.
Η "Όμορφη πόλη" είναι από τα λατρεμένα μου τραγούδια. Το παίζω στο αρμόνιο, με ταξιδεύει. Όπως μας ταξίδεψες και εσύ σε μια πανέμορφη ανάρτηση, καλή μου φίλη.
Να είσαι καλά, γεμάτη με τέτοιες στιγμές.
Δέος πραγματικά, η πιο σωστή λέξη. Ευχαριστώ Γιάννη!
ΔιαγραφήΤι υπέροχη εμπειρία...! Χαίρομαι πολύ που το έζησες, και πόσω μάλλον αφού ήταν κάτι που σε ακολουθούσε από μικρούλα... Η όμορφη πόλη σε ταξιδεύει, απλά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Ηρώδειο έχω βρεθεί μία φορά και, ναι, νιώθεις ένα δέος, πολλαπλασιάζει τα ακούσματα, οι στίχοι, οι μουσικές παίρνουν άλλο μέγεθος και βαρύτητα μέσα σου...
Σε φιλώ! Καλό βράδυ να έχεις!
Το Ηρώδειο είναι μια θεατρική εμπειρία, είτε είσαι θεατρόφιλος, είτε όχι. Ευχαριστώ Αναστασία μου!
Διαγραφή