Ξαφνικά...

Η φλόγα του κεριού τρεμόπαιξε στην θέα των σωμάτων.

Δαίμονες ανυπέρβλητοι, θεοί θνητοί,

τους έδωσαν αυτό που χρόνια αναζητούσαν.

Έκαψαν την αγανάκτηση, την θλίψη, τον πόνο,

ανάβοντας ένα φως άσβεστο

Σε μια στιγμή, με μια λεπτομέρεια. 

Ξαφνικά... 

Έτσι όπως μόνο η ζωή ξέρει.

Ένα νέο βιβλίο άλλαξε την ιστορία,

ρίχνοντας στις σελίδες τους μελάνι κόκκινο.

Το φιλί τάισε τις πεινασμένες τους σκέψεις

και η αλήθεια τους τύλιξε σαν νόμος αναπόφευκτος.

Το τζάμι θόλωσε ξανά... 

Ξημέρωσε αγάπη.

*****

Μια παλιά μου συμμετοχή στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''.
Γιατί όλα έτσι ξαφνικά γίνονται.