Η πόλη του Οκτώβρη,
στέκεται μόνη στο μπαλκόνι,
ανάμεσα στα σύννεφα ελπίζει,
βιαστικά την τύχη της ορίζει.
Κρυφά χωρίς εμάς προχωρά,
αλλάζει λέξεις και προφορά,
νομίζει πως τάχα πως γιορτάζει,
με τα θέλω μας τρομάζει.
Υγρός καιρός,
ήλιος νωχελικός,
κρεβάτι αναζητά να κοιμηθεί,
κάπου η μοναξιά της να χαθεί.
Φθινόπωρο ως το κόκαλο,
η θέλησή της στο κατώτατο,
αφήνεται στο άπειρο,
και σου κουνάει το δάχτυλο.
Μην ξεκινάς,
μην μ΄ αγαπάς
μην κουνηθείς, μην κάνεις βήμα,
μην ενδώσεις σε ένα άσκοπο πείσμα.
Δες έξω, ο κόσμος νυχτώνει,
τίποτα πια δεν μας λυτρώνει,
την καληνύχτα μας ζητά,
και 'μεις απλά θα πονάμε βουβά.
Η πόλη σωπαίνει,
τίποτα πια για μας δεν προσμένει,
ο Νοέμβρης ζυγώνει
και ο ουρανός μας δίχως νόημα θολώνει.
********
Είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω με ομοιοκαταληξία.
Το βρίσκω πολύ δύσκολο και ελπίζω προσεχώς να γράψω κάτι καλύτερο.
Οπότε δείξτε επιείκεια.
Με αυτό το ποίημα συμμετέχω στο φθινοπωρινό δρώμενο της Αριστέας και της Αναστασίας.
Πόση σιωπηλή μελαγχολία κουβαλούν οι στίχοι σου, Μαρία... Μια πόλη που νιώθει, πονά και ελπίζει... σαν να ‘χει ψυχή. Υπέροχο φθινοπωρινό ταξίδι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ - πολύ καλή η πρώτη σου απόπειρα για ποίημα με ομοιοκαταληξία!
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σου, θα την προσθέσω αμέσως ! Καλό και ήσυχο βράδυ εύχομαι! :)))
Ευχαριστώ πολύ Αναστασία μου!
ΔιαγραφήΜου α΄ρεσε η προσπάθειά σου για ομοιοκατάληκτο ποίημα. Ωραίες σκέψεις και συναισθήματα μελαγχολικά μας χαρίζεις. Να πω λίγο απαισιόδοξο; Ίσως. Μα όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαιρούλα
Φιλάκια
Ε είναι λίγο απαισιόδοξο. Έτσι και αλλιώς όταν γράφω δεν λες ότι είμαι και τέρας αισιοδοξίας.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ Άννα μου!
Ωωωωω Μαρία έγραψες! Μπράβο κορίτσι μου! Μου άρεσε πάρα πολύ σε όλα τα επίπεδα. Η ρίμα είναι εξαιρετική, η λυρικότητα, η λογοτεχνία. Ειδικά, φιλενάδα, η προ-τελευταία στροφή είναι όλα τα λεφτά! Υπέροχη! Να την συνεχίσεις την προσπάθεια, Μαρία μου. Ναι είναι δύσκολο αλλά το έχεις. Και θα μας δώσεις ομορφιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλνω την καλησπέρα και την αγάπη μου.
Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω με ομοιοκαταληξία. Κάτι δεν μου ταιριάζει. Ίσως δεν με έχω συνηθίσει έτσι. Θα δείξει...
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια φίλε Γιάννη.
Μου άρεσε πολύ η ομοιοκαταληξία και οι στίχοι σου Μαρία μου. Αν και γραμμένοι με μια εσάνς μελαγχολίας είχαν ομορφιά και ουσία και αυτά είναι δυο στοιχεία που πάντα εκτιμώ και με κερδίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου και για τους στίχους που μας χάρισες και για την προσπάθεια σου με την ομοιοκαταληξία.
Καλή συνέχεια στη μέρα σου Μαρία μου!
Ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου!
Διαγραφήχεχε! Αν το διάβαζα κάπου μόνο του, δεν θα σε αναγνώριζα πουθενά, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ασφαλώς και δεν είναι κακό. Είναι ωραίο να δοκιμαζόμαστε και σε άλλα είδη και τρόπους έκφρασης.
Πολύ ωραία προσπάθεια, αν και μελαγχολικούλι... όπως το φθινόπωρο, δηλαδή!
Φιλάκια πολλά, Μαρία μου! ♥
(Πάντως, αγαπώ γραφή Μαρίας Νι με σφαίρες και το ξέρεις! ♥)
Και γω δεν θα με αναγνώριζα χαχαχα! πράγματι!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ Αριστέα μου!
Μαρία μου οι στίχοι σου είναι υπέροχοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!
Ευχαριστώ Ελένη μου!
ΔιαγραφήΤι σήμασία έχει αν είναι η πρώτη σου προσπάθεια με ομοιοκαταληξία! "η θέλησή της στο κατώτατο,
ΑπάντησηΔιαγραφήαφήνεται στο άπειρο, και σου κουνάει το δάχτυλο." Διαβάζοντας αυτό ξέχασα τον ρυθμό της ομοικαταληξίας και πέρασα στην άριστη παρέα των εικόνων, των ιδεών, των συναισθημάτων.
Καλή συνέχεια λοιπόν :)
Ω ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια!
ΔιαγραφήΜαρία μου, καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια εμένα η ομοιοκαταληξία είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο είδος και δεσμευτικό.
Θεωρώ πως η πρώτη σου προσπάθεια είναι πάρα πολύ καλή και σου αξίζουν χίλια μπράβο!
Προσωπικά, είδα μπροστά μου την πόλη που περιέγραφες και θέλω να στο πω αυτό!
Σε φιλώ.
Πολύ δύσκολο Κική μου και όντως δεσμευτικό. Μπορώ να σου πω πως είναι πιο δεσμευτικό και από χαϊκού. Ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΌμορφο! Κι ας βγάζει μια απαισιοδοξία! Μπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Χριστίνα μου!
ΔιαγραφήΣαν να έβαλες έγχρωμο φιλμ στη μηχανή σου και τραβάς χρωματιστές φωτογραφίες... Είναι πολύ όμορφο Μαρία μου, είναι σαν στίχος μπαλάντας, ωστόσο νομίζω πως δεν εμπεριέχει το μαγικό σου ασπρόμαυρο κόσμο. Είναι ίσως που σε έχουμε συνηθίσει να μας παρασύρεις στο φως και στο σκοτάδι και να βάζεις φτερά στη φαντασία μας για να ανακαλύψουμε τις αφηρημένες έννοιες και τους συμβολισμούς σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου και μπράβο σου που τόλμησες να κολυμπήσεις σε αχαρτογράφητα νερά.
Καλή συνέχεια!...
Και μάλλον θα είναι και τελευταία φορά που θα γράψω ομοιοκαταληξία χαχα! Με τον ελεύθερο στίχοι βουτάς πιο εύκολα στα σκοτάδια και εξίσου πιο εύκολα αναδύεσαι! Ευχαριστώ Μαρία μου!
ΔιαγραφήΗ πόλη σωπαίνει μέσα στη φθινοπωρινή μελαγχολία. Ευχαριστούμε για την έμπνευση, Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ φίλη μου!
Διαγραφή